Samochody z otwieranymi reflektorami: przegląd modeli, opis, opinie właścicieli

W latach 70. i 80. ubiegłego wieku znakiem rozpoznawczym wielu samochodów sportowych były w razie potrzeby chowane przednie reflektory. Efektowne i stylowe rozwiązanie projektowe miało również praktyczną podstawę, zapewniając najbardziej wydajną aerodynamikę, ponieważ przednie reflektory ukryte pod maską sprawiały, że linie samochodu były gładsze i bardziej opływowe, obniżając współczynnik oporu aerodynamicznego. Mechanizm podnoszenia reflektorów w wielu samochodach stał się elementem stawiającym na niecodzienny styl. Jakie samochody mają reflektory? Zwracamy uwagę na najjaśniejsze modele samochodów, w których takie rozwiązanie zostało wdrożone. Co dziwne, ale chowane reflektory VAZ nie były wyjątkiem, chociaż krajowy przemysł samochodowy nie znalazł się na naszej liście.

PRZEWÓD 810

Chowane reflektory samochodowe zyskały popularność w latach 80. i 90., mimo że pierwszy samochód z taką cechą konstrukcyjną powstał w 1936 roku. Erret Kord, założyciel firmy samochodowej o tej samej nazwie, był zdania, że ​​aby zwrócić uwagę na produkowane modele, muszą być wyposażone w innowacyjne technologie. Dziś twórczość lat 30. nie dziwi, ale na początku XX wieku takie decyzje były naprawdę odważne.

Pierwszą technologią wprowadzoną przez Kord do samochodów marki był napęd na przednie koła, który doceniono dopiero pod koniec lat 70-tych. Drugi to ukryte reflektory, które wysuwają się za naciśnięciem przycisku. Pomimo tego, że pomysły wyprzedziły swój czas, firma samochodowa zbankrutowała w 1937 roku.

Jednak Kord nadal odcisnął swoje piętno na branży motoryzacyjnej. Po 30 latach pomysł na samochody z otwieranymi reflektorami powtórzył Oldsmobile, którego inżynierowie zainspirowali się modelem Cord 810.

Ferrari Daytona

Sportowe ambicje zainwestowane przez inżynierów w ten model zostały podkreślone przez chowane przednie reflektory, a także agresywność designu, która wcale nie jest charakterystyczna dla marki. Gładka linia maski sięga niemal do przedniego zderzaka, zapewniając tym samym doskonałe opływowe kształty – oczywiście jak na tamte lata.

Możliwość jazdy bez reflektorów zapewniają kierunkowskazy wyprowadzone na zewnątrz, wykonane w formie obejmującej linię błotników i przedni zderzak. Z wyjątkiem głównych reflektorów samochód był wyposażony w dodatkowe światła boczne umieszczone w dolnej części zderzaka i łączące się z grillem. Podział przedniego zderzaka na dwie części narożne zwiększył powierzchnię osłony chłodnicy, co zapewniało odpowiednie chłodzenie mocnego silnika.

Iso Grifo Seria II

W przypadku tego modelu z listy aut z otwieranymi reflektorami mówimy tylko o wznoszących się osłonach nad optyką. Podwójna optyka reflektora pozostaje widoczna w każdym położeniu, a kierowca może jedynie kontrolować stopień jego otwarcia. Dzięki temu reflektory zakryte do połowy mogą być używane nawet w nocy. Takie rozwiązanie techniczne kojarzyło się z modą i nie posiadało praktycznych zalet, które wyróżniają w pełni chowane lub trwale otwarte reflektory.

Podobnie jak w przypadku Ferrari, potrzeba odpowiedniego przepływu powietrza przez chłodnicę została rozwiązana poprzez zamontowanie dwóch fałszywych osłon chłodnicy pod przednim zderzakiem i między elementami optycznymi. Przednie kierunkowskazy wydawały się ciałami obcymi, które pogarszały aerodynamikę, ponieważ znajdowały się na przednim zderzaku w osobnej obudowie.

BMW serii 8

Najbardziej uderzającym współczesnym przedstawicielem nietypowego rozwiązania stylistycznego było BMW serii 8 z wysuwanymi reflektorami. Model został wydany w 1989 roku, kiedy wysuwana optyka była u szczytu mody. Optyka czołowa, podobnie jak w Ferrari, łączyła światła boczne i kierunkowskazy, które pozostały w zasięgu wzroku, a główne reflektory ukryte pod linią maski.

Stylowy i agresywny samochód wyszedł z mody, czego koncern przestrzegał w tamtych latach. Na nieszczęście dla fanów marki obrany kierunek nie doczekał się dalszej dystrybucji, co uczyniło ósmą serię tak wyjątkową. Oryginalna konstrukcja samochodu z otwieranymi reflektorami była znacznie bliższa Lamborghini, a jedynie bliźniacze dysze fałszywej osłony chłodnicy przypominały bawarskie pochodzenie.

Merkury kuguar

Amerykańscy producenci samochodów nie pozostawali w tyle za trendami w projektowaniu mody, ucieleśniając wybraną koncepcję w bardzo szczególny sposób. Specyfika modelu Cougar polegała na optyce głowicy, która pozostawała nieruchoma – podniosły się jedynie tłumiki, które ją zamykały, imitując osłonę chłodnicy. W tym przypadku nie ma sensu mówić o praktycznej celowości: zarówno reflektory, jak i żaluzje były pionowe i nie dostosowały się do potrzeb aerodynamicznych. Ta innowacja była jedynie próbą wprowadzenia przez inżynierów firmy trendu modowego do klasycznego stylu amerykańskich aut typu muscle car, który dominował dzięki niskiej wadze, opływowości, mocy, w połączeniu ze sportowym zawieszeniem i dopracowanym prowadzeniem.

Porsche 928

W zależności od stopnia oryginalności mechanizmu, do ręki trafia Porsche 928 – samochód z otwieranymi reflektorami, który mimo całej mobilności zawsze pozostawał w zasięgu wzroku. Po złożeniu optyka była na równi z maską, a jej okulary wyglądały niemal pionowo w górę. Gdy zaistniała konieczność zastosowania reflektorów, zajmowały one tradycyjną pozycję, miały jednak osobne obudowy na stelażach, co było typowe dla samochodów produkowanych w pierwszej połowie XX wieku. Pochylona i niska linia maski sprawiła, że ​​po złożeniu reflektory stały się funkcjonalnym elementem, który został wygładzony dla lepszej aerodynamiki.

Toyota. Model 2000GT

Toyota z chowanymi reflektorami jest oryginalnym przedstawicielem japońskiego przemysłu motoryzacyjnego. Zaprojektowany, aby wprowadzać w błąd kierowców. Duże przednie światła pozycyjne umieszczone w rogach fałszywej osłony chłodnicy sugerują, że przypisano im główną funkcję reflektorów. Ale wizerunku samochodu dopełniają duże reflektory, wysuwane spod maski. Wadą takiej decyzji projektowej było to, że wizerunek samochodu staje się kompletny i harmonijny dopiero przy podniesionej głównej optyce. Po schowaniu przednie reflektory nadają przodowi wygląd subkompaktowy z lat 2000, nie kojarzony z samochodami sportowymi.

Lamborghini Miura

Ten model Lamborghini nie ma pełnoprawnego mechanizmu chowania reflektorów lub zamykania ich rolet: zastosowane tutaj rozwiązanie techniczne jest pod wieloma względami podobne do Porsche 928. Ale w przypadku Miury optyka unosi się, zmieniając kąt świecenia, ale nie rozciągaj się całkowicie. Zmienia to postrzeganie przodu samochodu, sugerując unieruchomienie optyki głowy.

O takiej decyzji decyduje maksymalna efektywność aerodynamiki samochodu sportowego; to podejście jest czysto racjonalne i nie wiąże się z trendami mody w projektowaniu motoryzacyjnym.

Opel GT

Podobnie jak inne modele samochodów, Opel jest wyposażony w mechaniczny napęd do podnoszenia optyki, który jest całkowicie ukryty za pochyloną i niską maską. Charakterystyczną cechą tego samochodu jest to, że mechanizm obraca reflektory wokół osi podłużnej, a nie poprzecznej, w przeciwieństwie do konkurencyjnych modeli. W związku z tym proces jest ciekawszy i przyciąga dużo uwagi.

Acura NSX

NSX to samochód sportowy z otwartymi reflektorami na co dzień, co tłumaczyło trudne zadanie postawione projektantom firmy motoryzacyjnej: umieszczenie pod maską pełnowartościowej optyki, która może być używana regularnie, przy jednoczesnym zapewnieniu maksymalnego usprawnienia. W rezultacie powstał tradycyjny schemat, który później stał się punktem odniesienia dla wszystkich samochodów ze składanymi reflektorami. Decyzja została odłożona na półkę w późniejszych modelach, zastąpiona stacjonarnym umieszczeniem optyki, przez co samochód stracił całą swoją wyjątkowość.

Nissan 300ZX

Premiera Nissana coupe z chowanymi reflektorami została wprowadzona na rynek w 1983 roku. W efekcie model stał się najpopularniejszym przedstawicielem marki. Pierwsza generacja mogła pochwalić się wznoszącymi się reflektorami, ale druga niestety ograniczała się do całkiem zwyczajnej optyki.

WEKTOR W8

Amerykańska odpowiedź na europejskie supersamochody pojawiła się dopiero w latach 80. XX wieku. Oficjalny tytuł pierwszego amerykańskiego supersamochodu otrzymał Vector W8 – model wyprodukowany w 22 egzemplarzach, z których siedem było stale obecnych na różnych wystawach. Tworząc samochód z otwieranymi reflektorami, inżynierowie kierowali się charakterystyką techniczną McLarena F1: 6-litrowy silnik bi-turbo o mocy 634 koni mechanicznych, trzybiegowa automatyczna skrzynia biegów, dynamika przyspieszenia – maksymalnie 4 sekundy prędkość 350 km/h.

Karoseria samochodu została wykonana z Kevlaru, trwałego materiału stosowanego w przemyśle kosmicznym. Vector wyróżniał się spośród podobnych supersamochodów chowanymi reflektorami, które poprawiają aerodynamiczny element modelu.